ابراهیم حاتمی کیا کارگردان برجسته سینمای دفاع مقدس با حضور در برنامه تلویزیونی "پارک ملت" ، به سئوالات مجری برنامه پاسخ داد.

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر پایگاه خبری تحلیلی "انتخاب"؛ مجری در بخشی از این برنامه از حاتمی کیا پرسید: برخی معتقدند، امیال دیگری تو را گرفته است و به همین خاطر، تو دیگر فیلم های جنگی را نمی سازی.

حاتمی کیا پاسخ داد: این چه حرفی است می زنید؟ من دلم را به چه چیزی باید خوش کنم که بروم سراغ امیال دیگر؟ آدمی هستم که به جشنواره خارجی بروم؟ که در آنجا از من تقدیر شود؟ والله اگر من در همین جشنواره های داخلی فجر حضور پیدا می کنم به خاطر این است که دلم می سوزد گروهم از شرکت در چنین جشنی محروم شود. وگرنه من کوچکترین دلیلی نمی بینم در این جشنوراه ها حضور یابم؟

اهم اظهارات وی در پی می آید:

* اصلا به نظرم مسخره است این جشنوار ها. من یک نوع دغدغه فیلم سازی دارم، کیارستمی، یک مدل و  مهرجویی یک شکل دیگر، اینها کجایش شبیه هم است تا بیایند رقابت ایجاد کنند؟

روزنامه ای نیمه پنهان مرا فاش کرده بود و گفته بود که من وام گرفته ام و.... خب وام گرفته ام که فیلم بسازم. به خدا دغدغه ی مالی هم دارم اما وامم را در راه ساخت فیلم خرج می کنم.

* من دوست ندارم فیلمم را تهیه کننده دولتی بسازد. دوست دارم خصوصی باشد تا عرضه و تقاضا مشخص باشد.

* این مدل سینما که اخیراً خیلی باب شده و فیلم را در قسمت های 1 و 2و 3 می سازند، متعلق به من نیست، من این نوع سینما را سینمای تجاری و مارکتینگ می دانم . متعلق به سینمای طنز که خاطره ای را به یاد آورد و....

* سینمای دفاع مقدس خیلی مظلوم است. و واقعا جای کار دارد، وقتی می بینم که به اصطلاح بزرگ این نوع سینما من هستم، می فهمم چقدر وضع خراب است!

* دلم می خواد از اقیانوس جنگ حرف بزنم از اون بچه هایی که نگفتند به ما ربطی ندارند، مادرشون اونا رو نفرستادن خارج و اگر بودند در  خارج برگشتند، نگفتند اگر اسلحه فلان جور باشه نمی جنگیم، ، نگفتن اینا جنگ بزرگاست، دیدند ناموس این مملکت در خطر است، اینا رو ما نگفتیم و بهمین خاطر حفره ای داره بین ما و نسل امروز ایجاد شده. من می خوام از اینا بگم.

* شرمم میاد بین خانواده شهدا، من چی بگم واقعا به خانواده شهدا؟ اینکه بچه های شهدا بقه مو بگیرن و بپرسن چرا نمی سازی جنگی؟

* امیدوارم یک روزی امکان ایجاد بشه، سعه صدری در مسئولین ایجاد شه، هیاتی شکل بگیره که بگذارند و تحمل کنند که ما صحبت کنیم، ما پیچیده تریم نسبت به زبان ابتدایی این آقایان.

* تن نمی دیم دیگه به هر چیزی، نیاز داریم به یک آزادی عمل، نمی دانم، شایدم داریم عافیت طلبی می کنیم، من از اون روز می ترسم که سرم رو زمین بگذارم و شرم کنم جلوی خانواده شهدا

* حاتمی کیا در این لحظه و در حالی که چشمانش پر از اشک شده بود و بغض گلویش را گرفته بود، افزود:  تنها دغدغه ام اینه که اونجا نتونم سر بلند کنم. حق هم دارند بچه های عزیز شهدا، با نجابتی هم می گویند و فکر می کنند همه چیز دست منه و من می خوام فراموشش کنم

*  الان جز متلک های جامعه است این سهمیه ای است این نیست! چرا اینطوری شده؟ چه اتفاقی افتاده، چنین چیزی انقدر ممکن باشه به قول یکی از اینا گفت همش مال تو، بابامو بهم بده!

* چه جوری باید کار کنم؟ اصول ثابت چیه در این نظام [سینمایی]؟ من که روزنامه نیستم که عین خیالم نباشه و هر روز موضعم عوض شه به روی مبارک هم نیارم؟! سینما که این نیست!

* آژانس که می خواستم بسازم همه دوستان خیرخواه من گفتن نساز ، هیچ کس من را تشویق نکرد! والله به سختی ساختم فیلم را. یکی به من گفت فیلمنامه را بسوز و اصلا حرفشم نزن!

* من نمی تونم برم ارشاد بگم آقا این کاغذ مجوز مرا بدید، چون اصلا خودم را نممی خواهم در گیر این چیزا بکنم، مسئله ام اصلا 4 تا تار مو نیست که برم به وزارت ارشاد بگم!

* دیگه الان جون اون جور نوشتن رو ندارم که هر سال بنویسم و بسازم، البته می تونم سالی دوبار بسازم اما دیگه توان نوشتن و جونش را ندارم.

* من دیگه در آن فضایی نیستم که در برنامه های مختلف حاضر شوم، برنامه های مختلف نمی رم، مصاحبه نمی کنم، با تو (مجری برنامه) احوال دیگری دارم....

* امشب، شب تولد ما بود که کاسه کوزه ما را بهم زدی، بچه ها برای ما برنامه ریخته بودند...

* ان شالله عاقبت بخیر شویم، دعا کنید به راه راست هدایت شویم، الهی آمین