هوالمحبوب

ابراهیم حاتمی کیا کسی که بارها خواسته ام در موردش بنویسم. ولی هر بار جرات نوشتن را نداشتم.

اصلاْ نمیشه در مورد بعضی چیزها و افراد نوشت و این ترس ناشی از احترام و علاقه زیاد به آن چیز یا فرد می باشد که نکند نتوانی حق مطلب را ادا کنی.

حاتمی کیا از آن دسته انسان هایی هست که نمی توان دوستش نداشت و من حاتمی کیا را دوست دارم که به خاطر خودش و دوست ترش دارم فقط به همین دلیل که توی یک برنامه زنده تلویزیونی به راحتی می گوید که برای رفتن به دانشگاه دنبال سهمیه رزمندگی بوده و این یعنی حاتمی کیا راستگو و دوست داشتنی.

باز هم نمی خواهم و نمی توانم در مورد ابراهیم حاتمی کیا بنویسم .فقط می خواهم از درد مرد ۵۰ ساله ای بنویسم که امشب در برنامه "پارک ملت" اشکانش جاری شد و آن هم از ترس شرمندگی بود.

حاتمی کیا با بغض گفت که : می ترسم سرم را بگذارم و تو اون دنیا شرمنده شهدا باشم. حاتمی اشک ریخت و گفت شرم دارم از خانواده شهدا.

حاتمی کیا خانواده شهدا را " کاکل نظام " دانست و اشک ریخت که شاید نتوانسته و هیچ وقت هم نتواند حق شهدا را ادا نماید.

حاتمی کیا اشک ریخت و نالید و گفت که این ناله ۲۰ ساله شده و فقط ناله من آرام شده و ضعیف چون خسته ام ولی همچنان ناله همان ناله هست .

حاتمی کیا این بار نه درکنار راین بر سر خدا فریاد کشید بلکه در "پارک ملت" آرم اشک ریخت  و از نامردی ها نالید.

حاتمی کیا نالید و اشک ریخت که چگونه یک عده "که من آنها را همان کوتوله های کشور می نامم که در همه عرصه های مدیریتی کشور مانند علف هرز پخش شده اند" به خاطر خواسته های غلطشان از دادن یک تیر به او دریغ می دانند ولی حاتمی کیا ثابت کرد که چگونه به خاطر همین کم بینی ها و کج فهمی ها با یک تیر مشکی "آژانس شیشه ای" می سازد که امروز به جرات می توان گفت جزء بهترین ها و شاید هم بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران می باشد.

و باز هم استاد بی بدیل سینمای ایران می تواند این را بارها و باره ها ثابت کند. که ثابت هم کرده است.

حاتمی کیا در "گزارش یک جشن" ثابت کرده بدون هیچ تیر و تفنگی سینمای ایران را متحول و متعجب می کند که این روزها اکران نشدن " گزارش یک جشن" بهترین سندیست که فیلم حاتمی کیا مبتنی بر واقعیت های جامعه ساخته می شود.

حاتمی کیا امشب در "پارک ملت " از بی مهری ها گفت و گفت که این بی مهری ها فقط نسبت به "دعوت " نبوده ، بلکه نسبت به یک "تو گوشی" در فیلم "مهاجر" هم بوده. حاتمی کیا گفت که اعتراضات فقط نسبت به "به رنگ ارغوان " نبوده که به "از کرخه تا راین" هم بوده. حاتمی کیا گفت که همانطور که دوستان خیر خواه من می گن که چرا "گزارش یک جشن " را می سازی همان دوستان روزی می گفتند که فیلم نامه "آژانس شیشه ای" را بسوزانم.

چند ماه یش بود که به لطف حاج ناصر وکیلی توی یکی از سالن های  اریکه ایرانیان شاهد اکران " گزارش یک جشن " بودم فیلمی که باید گفت یک بار دیگر حاتمی کیا تمام فن وحرفه را کنار گذاشته و همچون " آژانس شیشه ای" فقط با دل نوشته. و ای کاش عموم مردم یکبار دیگر شاهد شاهکار حاتمی کیا باشند.

اصلاً یک عده هستند که هم با " حاج کاظم ، آژانس شیشه ای" هم با "مرتضی راشد ،موج مرده " و هم با "هوشنگ،به رنگ ارغوان" حاتمی کیا مشکل دارند. این عده زیاد که هر روز زیادتر هم می شوند از  " بانوی ، گزارش یک جشن" حاتمی کیا هم می ترسند.و اصلاً باید گفت که عده ای کوتوله با تفکر حاتمی کیا مشکل دارند. همین و بس.

و فقط می توان گفت که حاتمی کیا بزرگ در بین این کوتوله ها و کوچولو ها مجبوری بمانی و بمان و فیلم بساز و کوتوله ها را در فیلم هات بکوب و فقط به خاطر شهدا و خواست خانواده هاشون بمان و بساز که خوب می سازی.